فساد، فقر و فریب؛ وقتی طالبان، قبیله‌ی خود را هم قربانی می‌کنند

در حالی که یک خانواده پشتون در ننگرهار به دلیل فقر و گرسنگی مجبور شده است دو دختر خردسال خود را برای فروش بگذارد، والی طالبان در بامیان، در پی شراکت در یک بانک خصوصی با سرمایه‌ای ۳۰ میلیون افغانی است.

منابع محلی در ننگرهار به خبرگزاری جمهور میگویند که این خانواده ۱۰ نفری که در ویرانه‌ای در ناحیه ششم شهر جلال‌آباد زندگی می‌کند، پس از آنکه پدرشان در یک حادثه ترافیکی فلج شد، در فقر مطلق فرو رفته‌اند. 

بی‌پولی و بدهکاری آنها را به نقطه‌ای رسانده که مجبور شده‌اند دو کودک دختر خود را به فروش بگذارند، در حالی که هیچ نهادی برای کمک به آنها قدمی برنداشته است.

این در حالیست که رهبران و حتی قومندانهای محلی طالبان در ثروت‌اندوزی غرق اند. آنها غالبا موترهای زره گرانقیمت و ساختمانهای مجلل در اختیار دارند و برخی از آنها به ازدواج‌های مجدد روی آورده‌اند.

برخی از مقامات محلی طالبان از طریق درآمدهای محلی به ثروت هنگفتی دست یافته اند. یکی از این مقامات، والی طالبان در بامیان، ملا عبدالله سرحدی است که از پشتون‌های زابل است، وی در سه سال اخیر میلیون‌ها افغانی اندوخته و اکنون به دنبال سهیم شدن در یک بانک خصوصی است. 

محمدخان غازی، برادر مولوی سرحدی، تأیید کرده که ۳۰ میلیون افغانی پول نقد دارد و به دنبال یک بانک برای سرمایه‌گذاری است.

این وضعیت تضاد آشکاری را نشان می‌دهد: از یک‌سو، طالبان با شعار قومی، پشتون‌های فقیر را به میدان‌های جنگ و انتحار می‌فرستند، و از سوی دیگر، رهبران آنها به دنبال ثروت‌اندوزی و شراکت در نهادهای مالی کشور هستند. 
خانواده فقیر ننگرهار گواهی است بر این حقیقت تلخ که طالبان حتی به پشتون‌های محروم خود نیز رحم نمی‌کنند، چه رسد به سایر اقوام کشور

خبرگزاری جمهور- کابل