طالبان برای حضور کوچی ها در مناطق شمال و مرکز افغانستان زمینه‌چینی می‌کنند

طالبان علفچرهای شمال را برای توزیع در میان پشتون‌های کوچی بررسی می‌کنند
به گزارش خبرگزاری جمهور؛ کوچی‌گیری و استفاده از چرا‌گاه وسیع در کشور توسط کوچی‌های پشتون پدیده‌ای است که ده‌ها سال قبل توسط حاکمان پشتون در افغانستان ایجاد شده و سال‌های طولانی است که باشندگان مرکز و شمال کشور با آن مواجه اند.
 
طالبان نیز با توجه به گرایش و سیاست‌های قبیله‌ای که دارند، پس از روی کار آمدن این موضوع را تشدید کرده و طی سه سال حکومتداری، بیشتر روی جابجایی قومی متمرکز شده اند. 

وزارت اقوام و قبائل این گروه با ایجاد کمیسیون‌های حل منازعات کوچی و ده‌نشین در برخی از ولایات، تلاش کرده‌اند زمین‌های بِکر، مراتع و علفچرهای مناطق سرسبز و حاصل‌خیز را به کوچی‌ها واگذار کنند و دعاوی میان کوچی ها و ده‌نشین را به نفع کوچی‌ها فیصله نمایند. 

باشندگان ولسوالی های بهسود در میدان وردک، پنجاب و ورس در بامیان و گیزاب در دایکندی، ناهور و بخش‌های دیگر از ولایت غزنی طی سه سال و چهار ماه از حکومت طالبان بیشتر درگیر این ماجرا بوده اند و ناگزیر شده اند به پشتون های تحت حمایت طالبان میلیون ها افغانی باج بدهند.

به تازگی منابع از ولایت جوزجان در شمال کشور در گفت‌وگو با خبرگزاری جمهور گفتند: طالبان می‌خواهند چرا‌گاه وسیع مناطق شمال کشور را حکومتی اعلام کنند و آنرا با بهای ناچیز به پشتون‌های کوچی بفروشند.

دو روز قبل، وزارت اقوام و قبائل طالبان نیز از سفر معین این وزارت جهت تثیبت علفچرهای مردمی و حکومتی خبر داده و هدف از تثیبت آنرا جلوگیری از منازعات مردم میان هم بر سر چراگاه عنوان کردند.

یکی از علمای دینی در کشور اما هدف از این اقدام طالبان را فراهم سازی زمینه‌ جابجایی قومی در شمال کشور و افزایش تنش‌های قومی در این مناطق دانسته و می‌گوید: استفاده از چراگاه وسیع از نظر فقه شرایط خاص خود را دارد که طالبان به آن عمل نمی‌کنند.

به گفته‌ی این عالم دین، چراگاه از نظر فقه جعفری و حنفی تحت نام زمین"مَرعی" مورد بررسی قرار گرفته و در فقه احناف مرعا در دو بخش است:اول مرعای خاص که علفچر یک منطقه‌ی خاص است که مساحت آن به میزان صدای بلند است؛ این صدل از آخرین نقطه‌ی روستا شروع و تا هر منطقه ای که به گوش برسد شامل می‌شود. در برخی منابع آن را ۲ کیلومتر تثبیت کرده اند و آن علفچر مربوط مردم می شود که در روستای نزدیک آن سکونت دارند. مَرعای عام مازاد بر علفچرهای خاص را شامل می‌شود و حق استفاده از آنرا مردمی دارند که در آن ولایت یا بِلاد زندگی می‌کنند و باشندگان غیر از آن بلاد حق استفاده از آنرا ندارند.

این عالم دین همچنین با انتقاد از رفتار طالبان می افزاید: کدام رفتار طالبان رفتار و احکام حکومت طالبان طی سه سال حکومتداری مطابق شریعت بوده که تقسیم علفچرها باشد؟ بستن درب علم و دانش بر روی دختران؟ حیف‌ومیل حقوق نیازمندان از کمکهای بشری؟ دراز کردن دست گدایی به سمت کفار پس از شعار جهاد؟ انتحاری و قتل جمعی مردم؟ 
طالبان دین را ابزاری برای اهداف قومی و ایدئولوژی خود قرار داده اند که از اذهان استخبارات خارجی تراوش می‌شود.

با وجود منابع فقهی اما کوچی ها سالانه در فصل بهار از ولایت های جنوبی و حتی از سرحدات پاکستان گله های گوسفندشانرا به مناطق شمال و مرکزی کشور و نه تنها به چراگاههای این مناطق اکتفا نمی‌کنند بلکه با حمایت حکومت طالبان در مزارع آبی و ملکیت های شخصی مردم نیز رَمه‌ی شانرا می‌چرانند. 

حال با این اقدام طالبان احتمال می‌رود وضعیت برای مردم مناطق مرکز و شمال کشور بدتر از سال های قبل شود و آنان در بهار پیش‌رو منتظر سناریوی جدید جهت جابجایی قومی و واگذاری مناطق وسیع به پشتون ها باشند.

خبرگزاری جمهور- زون شمال افغانستان