در حالیکه پایههای لرزان نظام طالبانی به شدت سست شده و مشروعیت سیاسی و اجتماعی آن حتی در میان پشتونها شدیدا زیر سئوال رفته، حالا طالبان با تولید مستندی به نام «دشتی» در پی فریب افکار عامه و تحریک احساسات قومی برآمدهاند.
این فیلم مستند روایتگر داستان جنگجویان طالب در دشت لیلی است، اما در واقع ابزار تبلیغاتی تازهای برای بقا و تثبیت یک قدرت منفور و خونریز میباشد.
طالبان تلاش دارند با چهرهی تراژیک ساختگی، از جنگجویان خود، چهرهی قربانی بسازند؛ در حالیکه خودشان عامل اصلی هزاران جنایت علیه تمام اقوام افغانستان بودهاند.
تاریخ فراموش نکرده که چگونه همین نظام، صدها تن از قوم اچکزی را ـ که از اقوام بزرگ پشتون در قندهار هستند ـ به طرز وحشیانهای قتل عام کرد، تنها به جرم مخالفت با سیاستهای قبیلهای و تمامیتخواهانهی رهبری این گروه.
ساخت مستند «دشتی» نه از سر دلسوزی، بلکه ناشی از ترس است. ترس از فروپاشی قریبالوقوع نظامی که هیچ مشروعیت دینی، سیاسی و اخلاقی ندارد.
گروهی که با زور و تفنگ حاکم شده، حالا میخواهد با فیلم و احساسات قومی، پایگاه از دسترفتهاش را بازسازی کند.
مردم پشتون باید بپرسند: نظامی که به فرزندان اچکزی رحم نکرد، چگونه میتواند مدافع "حقانیت" پشتون باشد؟ آیا مظلومنمایی جنگجویان طالبان در دشت لیلی قرار است جنایتهای دیروز و امروز آنان را پاک کند؟ نه! تاریخ و حافظهی جمعی مردم افغانستان گواهی میدهد که طالبان نهتنها دشمن عدالتاند، بلکه تهدید مستقیم برای تمام اقوام، از جمله پشتونها هستند.
این مستند، نه یک سند تاریخی، که یک ابزار فریب است؛ برای تحریک احساسات قومی و دفاع از نظامی که دیگر چیزی برای دفاع ندارد، جز دروغ، جنایت و توهین به شعور ملت.
شاهین علیزاده-
خبرگزاری جمهور