پاسخ ایران به نامه ترامپ؛ ایرانی ها چه می گویند؟

ایران نامه ترامپ را پاسخ داد. ظاهراً نه از زبان رهبر؛ بلکه از مجرای دستگاه دیپلماسی. مخاطب نامه ی ترامپ، رهبر جمهوری اسلامی ایران بود؛ رهبر اما اعتنایی نکرده و آن را سپرده به دیپلماتها تا در مشورت با اهالی میدان، پاسخ ترامپ را بدهند.

ایران نامه را از دست امارات دریافت کرد اما پاسخ را به دست عمان داد. امارات متحده نوچه امریکا محسوب می شود؛ اما عمان یک کشور مستقل تر و مورد اعتماد است.
آنچه از فحوای پاسخ ایران دانسته می شود؛ این است که پاسخ به امریکایی ها متناسب به درخواست امریکا بوده است.

آنچه در نامه ترامپ به رهبر ایران مطرح شده؛ ظاهرا توقیف برنامه های هسته ای و موشکی ایران و توقف حمایت ایران از کشورها و سازمانهای محور مقاومت ضد امریکایی بوده است.

به نظر می رسد که کلّیت پاسخ ایران در مورد این سه مسئله این بوده که در مورد سلاح و موشک مذاکره نمی کنیم؛ در مورد گروههای مقاومت بروید با خودشان گپ بزنید؛ اما در مورد برنامه های هسته ای مذاکره می کنیم؛ اما نه با شما. بلکه از طریق واسطه های قابل اعتماد طرفین.
چرا؟ چون به شما اعتماد نداریم و داغ بی اعتمادی را به دل تان می گذاریم!
نوع پاسخ ایران به نامه امریکا تکرار این جمله قدیمی ایران است: موشک، جوابِ موشک!

به نظر می رسد که پاسخ نامه ایران همانند ادبیات ترامپ، دوگانه است: هم تمایل به دیپلماسی و هم استقبال از جنگ!
ایران واضحا می گوید که ما دنبال سلاح هسته ای نیستیم. قدرت موشکی ما خط سرخ ماست. خواهان تشدید تنش نیستیم اما اگر با اقدام نظامی مواجه شویم؛ خاورمیانه برای شما به جهنم تبدیل می کنیم.

ایران صراحتا از پایگاههای نظامی امریکا در منطقه و ناوگان جنگی امریکا بعنوان اهداف نظامی خود یاد می کنند. در سخنرانی محمدباقر قالیباف که هم رئیس پارلمان ایران است و هم یک فرد متشخص نظامی است از انفجار کل منطقه سخن گفته می شود. یعنی هم انفجار پایگاههای امریکا و هم انفجار پایگاههای متحدین امریکا. و متحدین امریکا در منطقه مشخص هستند.

لذا طبیعی است که کل منطقه در آتش یک جنگ ویرانگر خواهد سوخت. یعنی اگر جنگی میان ایران و امریکا در بگیرد؛ احتمال درگیر شدن منابع اقتصادی-تجاری منطقه در این جنگ وجود دارد.
احتمال جنگ نفتی وجود دارد. دامنه جنگ قطعا به دریاها کشیده خواهد شد. فرمانده نیروی دریایی ایران صراحتا از ضربه زدن به نیروی دریایی دشمن سخن گفت و با توجه به سوابق جنگ نفتکش ها احتمال فلج شدن سیستم نفتکشی دریایی وجود دارد و این می تواند اقتصاد امریکا و جهان را به شدت مختل بسازد.

لذا در این حالت، اقتصاد کشورهای بی ننگ عربی به شدت ضربه می بیند. این ضربه، به امریکا و اروپا هم منتقل خواهد شد. لذا موج انفجار شدید جنگ در خاورمیانه همه جا را در بر خواهد گرفت.

به نظر می رسد که امریکا در گام نخست، از دریافت چنین پاسخی از ایران، ناراحت شده و آنچه از زبان دریافت کنندگان نامه شنیده شده است، پاسخ ایران را منتج به فضای جنگی دانسته اند؛ اما طبیعی است که مراجع امریکایی پس از بررسی ها و مشوره ها نهایتا به پاسخ ایران تمکین کرده و از فضای جنگی به سمت دیپلماسی متمایل خواهند شد.

این احتمال وقتی بیشتر قوت می گیرد که امریکای ترامپ بعد از ده روز جنگ و بمباران، هنوز هم در مقابل حوثی های یمن دستاوردی کسب نکرده اند.

حالا باید به دنبال کشور ثالث گشت تا واسط پیغام پسغام های ایران و امریکا شود. شواهد مقدماتی نشان می دهد که امریکا نه توان نابودی شهرهای موشکی ایران را دارد که بسیار فراتر از آرزوهای امریکا رفته است و نه چنین مطالبه ای را معقول می دانَد. به نظر می رسد که آنها بر روی دو گزینه دیگر تمرکز کرده اند. پاسخ ایران راجع به قطع همکاری با گروههای مقاومت ضد اسرائیلی-امریکایی به نظر هوشمندانه است. برای امریکا چاره ای نمی مانَد که بیخیال این خواسته شود. فقط می مانَد برنامه هسته ای ایران که اتفاقا تنها خواسته ترامپ نیز همین بود و بعدا مطالبات دیگری به آن افزود.

حالا در میدان برنامه هسته ای، کشمکش های زیادی را میان ایران و امریکا شاهد خواهیم بود. این کشمکش ها بسیار سخت تر از دوران و مذاکرات ظریف-کری خواهد بود. نه امریکا منعطف است و نه ایران. همچنین برنامه هسته ای ایران، آنقدر پیشرفت کرده که سخت است برای آن، عقبگردی ترسیم نمود.

احتمالا به نتیجه رسیدن این مذاکراتِ احتمالی بسیار زمانبر، سخت و کمرشکن خواهد بود. حتی از درون همین مذاکرات می توان جنگی خونین و دردناک را تصور کرد.

سیدجواد حجت- خبرگزاری جمهور