توهم طالبانی در مقیاس جام جهانی

رئیس اداره تربیت بدنی و ورزش طالبان در گفتگو با خبرگزاری اسپورت اکسپرس روسیه گفت این گروه برای میزبانی از جام جهانی فوتبال «طرح» دارد. .

 

احمدالله واثق گفت: «ما چنین طرحی داریم و امیدواریم که چنین برنامه جهانی در حوزه ورزش برگزار شود؛ اما اکنون آماده نیستیم؛ زیرا مشکلات اقتصادی و دیگر چالش‌ها برای افغانستان وجود دارد. با این حال، ما در حال کار روی این موضوع هستیم و چنین طرحی وجود دارد.»

 

او افزود: «ما سعی خواهیم کرد میزبان چندین بازی باشیم تا ورزشکاران روسیه و سایر کشورها در آن شرکت کنند؛ چنین امیدی وجود دارد.»

 

ادعای خنده‌دار مقام ورزشی رژیم طالبان درباره «طرح» این رژیم برای میزبانی از مسابقات جام جهانی فوتبال در سال‌های آینده در شرایطی ابراز می‌شود که افغانستان در حال حاضر حتی یک استادیوم استاندارد در کلاس جهانی ندارد. مسابقات رسمی تیم ملی فوتبال در ورزشگاه‌های سایر کشورها برگزار می‌شوند، حتی یک فضای کافی برای تمرینات ساده ورزشی در داخل کشور فراهم نیست و تیم‌های ملی مجبور هستند در کشورهای همسایه اردوهای تمرینی و دیدارهای تدارکاتی خود را برگزار کنند. 

 

افزون بر این، در شماری از ولایات افغانستان استادیوم‌های ورزشی همچنان به عنوان مکانی برای مجازات متهمان از سوی رژیم طالبان در ملأ عام استفاده می‌شوند و شهروندان برای تماشای اجرای احکام صادره از سوی مولوی های طالبان بر متهمان و مجرمان به ورزشگاه‌ها فراخوانده می‌شوند؛ احکامی مانند شلاق زدن، بریدن دست و پا، سنگسار و در مواردی حتی اعدام با شلیک مستقیم گلوله. 

 

بنابراین ورزشگاه‌ها در افغانستان زیر سلطه رژیم طالبان به جای آنکه کانون تفریح و نشاط و سرگرمی مردم و شهروندان باشند، منبع رعب و وحشت و ترس و مجازات و مرگ و اندوه‌ اند.

 

از جانب دیگر، ادعای مضحک این مقام طالبان درباره برنامه این رژیم برای میزبانی از مسابقات جام جهانی فوتبال در حالی ابراز می‌شود که طالبان در روزهای اخیر، اعمال شریعت شنیع خود بر شهروندان مسلمان را با استفاده از تهدید و ترس تشدید کرده اند که از بحث برانگیزترین آنها مجبور کردن مردم به ادای نماز و الزام بر زنان برای استفاده از برقع به مثابه پوشش مورد پسند طالبان است.

 

از جانب دیگر، طالبان تاکنون در بیش از ۱۰ ولایت کشور حکم جنجالی ممنوعیت تصویربرداری از موجودات زنده و نمایش آنها در تلویزیون را اجرایی می‌کنند و به این ترتیب، کانال‌های رسمی تلویزیونی را مجبور به تعطیلی کامل یا تبدیل شدن به رادیو کرده اند. این در حالی است که یکی از شرایط میزبانی از مسابقات جام جهانی فوتبال و هر رویداد ورزشی دیگر، پوشش زنده و گسترده تلویزیونی این مسابقات و نمایش ورزشکاران با لباس‌های مخصوص هر رشته ورزشی است؛ چیزی که بدون شک در منطق مولوی‌های متعصب طالبان حرام و ممنوع است!

 

علاوه بر این، میزبانی از مسابقات جام جهانی فوتبال نیازمند یک کارزار فرهنگی بزرگ و گسترده برای میزبانی ایده آل از هزاران ورزشکار و کادر ورزشی و میلیون‌ها تماشاچی مشتاق و عاشق فوتبال از سراسر جهان با ملیت‌ها و باورها و گرایش‌های گوناگون و متفاوت، و علایق و سلایق متنوع است که شماری قابل توجه از آنان، زنان و دختران خواهند بود که در شریعت طالبانی باید برقع بپوشند، صدای شان «عورت» است و بدون محرم مرد، حق سفر ندارند و نباید در پارک ها، تفرجگاه ها و ورزشگاه‌ها حضور داشته باشند! 

 

آیا افغانستان زیر سلطه رژیم طالبان که از سوی چهره مناقشه برانگیزی به نام ملا هبت الله آخوندزاده از قندهار رهبری می‌شود تا صدها سال دیگر مهیای ایجاد و پذیرش چنین فضای فرهنگی و انسانی متکثر و جهانشمول خواهد شد؟

 

برخلاف ارزیابی این مقام متوهم طالب، بزرگترین مانع در مسیر میزبانی افغانستان از مسابقات جام جهانی فوتبال یا هر رویداد ورزشی دیگر صرفاً وضعیت بحرانی اقتصادی و عدم زیرساخت‌های لازم نیست؛ بلکه مانع اصلی و بزرگ، سیاست‌ های سرکوبگرانه و ضد انسانی، نگاه منحط و مبتذل طالبان به حقوق و آزادی‌ های اساسی بشر، معیارهای قبیله‌ای و مردسالارانه رهبران این رژیم درباره کرامت، شأن و شخصیت انسانی زنان و البته مقاومت سرسختانه آنان در برابر پدیده‌های مدرن و تحولات بنیادین دنیای امروز که یکی از لوازم آن ستفاده از تکنالوژی‌های نوین در حوزه تلویزیون است. 

 

تصور کنید در جهانی که بزرگترین دغدغه آن نقش هوش مصنوعی در آینده بشر است، در افغانستان زیر سلطه طالبان نمایش موجودات زنده در تلویزیون حرام اعلام می‌ شود و شبکه‌های تلویزیونی به دستور مولوی های متحجر طالبان یکی پس از دیگری تعطیل یا تبدیل به رادیو می‌شوند. در چنین شرایطی آیا ادعای «طرح» رژیم طالبان برای میزبانی از مسابقات جام جهانی در سال‌های آینده یک توهم محض و مضحک نیست؟

 

نرگس اعتماد - جمهور