شرکت مخابراتی روشن بر زخم ما نمک پاشید

١۵ آگست/٢۵ اسد روز سیاه در تاریخ کشور، روزی که شهروندان افغانستانی به دست یک گروه جاهل اسیر شدند؛ روزی که جامعه نخبه و تحصیلکردگان و متخصصان ما فراری شدند و ترک دیار کردند؛ برای ما همانند یک کابوس است.

شب داشتم به آینده فرزندانم، دخترانم، وضعیت سخت زندگی‌مان فکر می‌کردم و تصویر سقوط بامیان پیش چشمانم مجسم می‌شد. وحشت حاکم بر مردم هنگام سقوط، تاراج دارایی‌های عامه و موترهای شخصی مردم، وحشی‌گری طالبان و ....

همینطور با خودم فکر می‌کردم که زندگی زیر چتر این گروه چقدر سخت است، آیا این گروه ماننده دو‌ونیم دهه قبل مردم مارا سلاخی خواهند کرد؟ قتل‌ بیش از ۳۰۰ تن از مردم غریب یکاولنگ در زمستان ۱۳۷۹ که این گروه تیر باران کردند، ده‌ها نفر در روستای سرآسیاب مرکز بامیان که بدست این گروه تیرباران شد و همین‌طور تخریب مجسمه‌های بامیان و به آتش کشیدن خانه های مردم و بسیار جنایت و وحشت دیگر از ذهنم می‌گذشت. همین گروه حالا بر ما حاکم شده و زخم عمیقی بر ذهن و روان ما وارد کرده است.

در اوج این فکر و کابوس سخت، پیامی از شرکت مخابراتی روشن در سیمکارت‌ام دریافت کردم:
۲۴ اسد، فتح و پیروزی امارت اسلام مبارک! 

پیامی که مانند نمک بر زخم ناسور بدنم پاشیده شد. دلم سوختن گرفت، چند لحظه قدم زدم نشد؛ دیدم در گوشی خانم‌ام هم همین پیام نحس آمد، باخود گفتم این شرکت تا هنوز از پول کریدت ما به بهانه‌های مختلف می‌دزدید هیچ؛ ۱۰ فیصد پول مارا به بهانه مالیات می‌دزدید گفتیم بازهم خیر؛ حال حتی بر زخم ما هم نمک می‌پاشد. 

با دریافت این پیام نحس، در ۲۴ اسد سیمکارت تمام اعضای خانواده ام را که از شبکه مخابراتی روشن استفاده می‌کردند شکستم و از مردم نیز می‌خواهم هر شبکه و گروهی که نمک بر زخم مردم می‌پاشند تحریم و جامعه جهانی چنین شبکه‌های حامی تروریسم را به جرم حمایت از گروه‌های تروریستی تحریم کنند.

عبدالله عبادی- بامیان
ارسالی به خبرگزاری جمهور