از جهاد طالبان تا جهاد مردم افغانستان
يکشنبه ۹ ثور ۱۴۰۳ ساعت ۰۰:۳۴
مردم مجاهد افغانستان با دست های خالی به پا خاستند و دست به قیام علیه ابرقدرت جهان زدند تا کشورشان را آزاد کنند و اجازه ندهند که یک رژیم سرسپرده و دست نشانده به نیابت از شوروی بر سرنوشت آنها حکومت کند؛ اما طالبان با کشتار فجیع مردم و نیروهای امنیتی مسلمان افغانستان، در نهایت به سمت امریکای جهانخوار و مستکبر، دست دوستی دراز کردند و با پذیرش پیش شرط های واشنگتن، قدرت را تصاحب کردند.
طالبان افزوده‌اند: «هشتم ثور ۱۳۷۱ هـ ش روز کامیابی و آزادی مردم افغانستان است که قربانی‌های ملت مجاهد نتیجه داد و مردم و کشور ما از شر هیولای کمونیزم نجات یافتند.»
طالبان همچنین در این بیانیه کودتای کمونیستی ۷ ثور در سال ۱۳۵۷ را «روز سیاه افغانستان» نامیده و تأکید کردند: «کشور ما پس از ۲۰ سال جهاد از یک اشغال دیگر نیز آزاد شد و نظام اسلامی برقرار گردید، بنابراین امارت اسلامی با تمام توان تلاش می‌کند تا ثمره قربانی‌ها و مبارزات چندین ساله ملت ما یکبار دیگر ضایع نگردد و نظام اسلامی را که آرمان شهدا است، به گونه کامل نافذ می‌کند.»
طالبان در حالی به دستاوردهای جهاد مشروع مردم افغانستان افتخار می کنند و مدعی می شوند که از این دستاوردها و افتخارات، محافظت خواهند کرد که خود با سوء استفاده از نام و مفهوم جهاد، پیش از این نه تنها کلیه دستاوردهای جهادگران را نابود کرده اند؛ بلکه با بدنام کردن جهاد و قرار دادن آن در خدمت تروریزم جهانی، اهداف مورد نظر قدرت های استعماری و دشمنان اسلام و مسلمین را محقق ساختند.
به لطف کاری که طالبان و همفکران آنها کردند، اکنون رسانه های غربی، جهاد را همسنگ تروریزم می دانند و جهادی یا مجاهد را با تروریست یکی می دانند.
این صرفا یک توطئه استعماری برای مصادره به مطلوب یک مفهوم پویا و انقلابی مبارزه و ستیز علیه کفر و ستم و تبعیض و استبداد در فرهنگ اسلامی نیست؛ بلکه خیانت بزرگی است که جنبش های تروریستی مزدور و دست آموز استعمار در عمل انجام دادند تا اسلام و مفاهیم انقلابی آن را بدنام و منفور سازند.
بنابراین، میان آنچه طالبان و کارفرمایان استعماری آنها از جهاد اراده می کنند با آنچه مردم افغانستان به دست های خالی در برابر بزرگترین قدرت استعماری دوران، انجام دادند، تفاوت های فاحش و چشمگیری وجود دارد.
جهاد مردم افغانستان برای دفاع از خاک وطن و تمامیت ارضی و حاکمیت ملی و استقلال و دین و ناموس خویش بود؛ اما جهاد طالبان دقیقا علیه همه اینها و تنها به منظور دستیابی به قدرت برای پیشبرد پروژه های استعماری قدرت های جهانخوار بود.
مردم مجاهد افغانستان با دست های خالی به پا خاستند و دست به قیام علیه ابرقدرت جهان زدند تا کشورشان را آزاد کنند و اجازه ندهند که یک رژیم سرسپرده و دست نشانده به نیابت از شوروی بر سرنوشت آنها حکومت کند؛ اما طالبان با کشتار فجیع مردم و نیروهای امنیتی مسلمان افغانستان، در نهایت به سمت امریکای جهانخوار و مستکبر، دست دوستی دراز کردند و با پذیرش پیش شرط های واشنگتن، قدرت را تصاحب کردند.
در حال حاضر نیز طالبان از مردم افغانستان، نمایندگی نمی کنند؛ زیرا نه تنها هیچ باوری به آرمان های جهاد مشروع مردم علیه شوروی پیشین ندارند؛ بلکه در پی تبانی با امریکا یک رژيم انحصاری و اقتدارگرا تشکیل داده اند که صرفا منافع گروهی، قومی، زبانی و ایدئولوژيک خودشان را تامین می کند.
طالبان همچنین افغانستان را تبدیل به یک مدرسه بزرگ «جهادی» کرده اند و امکانات و دارایی های عمومی مردم فقیر افغانستان را در اختیار تروریست های همفکر خود قرار می دهند تا در این مدارس، آموزه های تروریزم را فرابگیرند و برای پیشبرد پروژه های استعمار نو در کشورهای هدف آماده شوند.
به این ترتیب، تفسیر جهاد از سوی طالبان با آنچه مردم افغانستان، انجام دادند، هرگز همخوانی ندارد و این همان چیزی است که میان رژيم حاکم و مردم، تفاوت ایجاد می کند.
البته در این میان، بدیهی است که زمینه ساز ظهور و تسلط طالبان، جاه طلبی های خودخواهانه رهبران سابق جهادی و انحراف آن جریان جهادی اصیل از مسیر مشروع خود به سمت هواهای نفسانی و قدرت و ثروت و فساد در میان رهبران مجاهدی بود و این امر، سرانجام سوء استفاده از نام جهاد و مفاهیم مرتبط با آن را به یک رویه تبدیل کرد؛ به گونه ای که طالبان هم به نام جهاد سر می بریدند، آدم می کشتند، ترور و انتحار و انفجار می کردند و اکنون که عملا دست نشانده امریکا هستند نیز با وقاحت تمام، مدعی حفاظت از جهاد مردم افغانستان می شوند!
عبدالمتین فرهمند - جمهور
کد مطلب: 171551
