عشقبازی بی‌پروای چین با طالبان

وزارت خارجه طالبان اعلام کرد که شی جین پینگ؛ رئیس جمهور چین در مراسمی اعتبارنامه سفیر آنها را پذیرفته است.

 

عبدالقهار بلخی؛ سخنگوی این وزارتخانه گفته که بلال کریمی رسماً «سفیر فوق‌العاده و تام‌الاختیار امارت اسلامی افغانستان (حکومت طالبان)» در چین خواهد بود.

 

آقای بلخی گفته که بلال کریمی در کنار سفرای ۴۱ کشور دیگر در این مراسم شرکت داشته است.

 

او نوشته که رئیس‌ جمهور چین برای سفیر طالبان آرزوی موفقیت کرده است.

 

هرچند تاکنون چین و هیچ کشور دیگری حکومت طالبان را به رسمیت نشناخته است اما در سپتامبر ۲۰۲۳ چین نخستین کشوری بود که سفیری رسمی به افغانستان فرستاد و این سفیر اعتبارنامه خود را به نخست‌وزیر طالبان تقدیم کرد.

 

بلال کریمی در دسامبر ۲۰۲۳ از سوی حکومت طالبان به عنوان سفیر به پکن اعزام شد و در سفارت افغانستان فعالیت خود را آغاز کرد.

 

معاون نخست‌وزیر طالبان اخیرا گفته است که حکومت آن‌ها تاکنون ۱۷ نمایندگی سیاسی فعال در کشورها دارد.

 

اقدام شی جین پینگ در پذیرش استوارنامه سفیر طالبان، متهورانه، شالوده شکنانه و بی پروا بود؛ اما بدون شک، کسی غافلگیر نشد؛ زیرا بر هیچکس پوشیده نیست که چین از همان آغاز، با طالبان، نرد عشق باخته و یک روابط عاشقانه را آغاز کرده است.

 

پکن علیرغم تظاهر به پیروی از قواعد بین المللی درباره عدم شناسایی رسمی رژيم طالبان و حتی گاه تاکید صریح بر لزوم تشکیل دولت فراگیر و حمایت از تحصیل زنان و دختران، در عمل روابط خود با طالبان را آنگونه که رهبران اقتدارگرای قندهار دوست می دارند، بی ملاحظه گسترش داده است.

 

گزارش های هشدارآمیز فراوانی درباره همکاری های نظامی و اطلاعاتی پکن با طالبان وجود دارد که تایید همه آنها بدون شک، کار دشواری است؛ اما واضح است که چینی ها در قبال تحقق اهداف اولیه و پیش پا افتاده طالبان در زمینه هایی مانند جاسوسی از شهروندان افغانستان و تقویت قدرت جاسوسی و سرکوب رژیم برای از میان برداشتن هرگونه تهدید یا چالش خطرناک داخلی، به منابع طبیعی غنی و ذخایر زیرزمینی سرشار و بکر افغانستان، چشم دوخته است.

 

چینی ها در حال حاضر، بزرگترین امتیازات را در عرصه استخراج معادن مس و طلا و نفت و... به دست آورده اند و در قبال قراردادهای چند ده ساله و اعطای امتیازات ناچیز، نیازهای مالی طالبان در زمینه دولت داری، نظامی گری و سرکوب مخالفان را تامین می کنند.

 

گردانندگان شرکت های چینی تقریبا هر روز با مقام های مختلف رژیم طالبان دیدار و درباره زمینه های گسترش هژمونی استعماری چین بر اقتصاد افغانستان، رایزنی می کنند.

 

پیش از این، بسیاری از مردم، ناظران و رهبران سیاسی افغانستان درباره قراردادهای سخاوتمندانه و بلندمدت استخراج و تاراج معادن افغانستان توسط کشورهای خارجی به ویژه چین، هشدار داده و به طالبان گوشزد کرده اند که این ذخایر، متعلق به مردم افغانستان هستند و یک رژيم غیرمشروع و فاقد جایگاه قانونی، حق ندارد به آنها در راستای تامین منافع کوتاه مدت خود، دستبرد بزند؛ هشداری که نه طالبان آن را جدی گرفته اند و نه چین به آن اعتنایی کرده است.

 

در این میان، اعزام سفیر رسمی به کابل و پذیرش سفیر رسمی طالبان در پکن، تازه ترین اقدام پکن برای تامین و تحقق اهداف رهبران طالبان برای مشروعیت بخشیدن به این رژيم محسوب می شود که بدون شک، در قبال آن، چینی ها انتظار دارند امتیازات بزرگ دیگری در عرصه اقتصادی و تاراج معادن و ذخایر زیرزمینی و منابع عظیم طبیعی افغانستان به دست آورند.

 

این اقدام خاینانه اما هرگز از دید مردم افغانستان و جریان های سیاسی ضد طالبان، پنهان نمی ماند. آنها به این ترتیب، چین را در خدمت یک رژیم بدنام و نامشروع حامی تروریزم می دانند که با اعطای مشروعیت یکجانبه به آن، دارایی های ملی و سرمایه های طبیعی افغانستان را غارت می کند و به نام استخراج معادن کشور به بزرگترین و ارزشمندترین ثروت خدادادی کشور، چوب حراج می زند و آن را به تاراج می برد.

 

این وضعیت، تغییر خواهد کرد. رژيم طالبان برای همیشه پایدار نخواهد ماند و مردم روزی بر سرنوشت خویش مسلط خواهند شد؛ اما خیانت چین به عنوان یک قدرت استعماری اقتصادی که بی اعتنا به حقوق مشروع و سرنوشت رقت بار مردم افغانستان، به طور یکجانبه با طالبان، عشقبازی کرد تا منافع هژمونیک خود را تامین کند، هرگز از یادها زدوده نخواهد شد و مردم افغانستان، نام چین را نیز در کنار سایر همسایگانی قرار خواهند داد که برای نزدیک شدن به یک رژیم نامشروع و ضد مردمی، از همدیگر سبقت می گیرند و برای مشروعیت بخشیدن به طالبان، بی توجه به دغدغه های برحق مردم افغانستان، مسابقه گذاشته اند.

 

نرگس اعتماد - جمهور