تروریزم فرهنگی غرب و انفعال رهبران مسلمان

پس از این که پولیس سویدن روز چهارشنبه هفته گذشته، به مردی اجازه داد تا صفحات قرآن را در مقابل مسجد اصلی شهر استکهلم به آتش بکشد، یک مقام سازمان همکاری اسلامی که متشکل از ۵۷ کشور عضو است، گفته که «جلسه اضطراری» کشورهای اسلامی روز یک‌شنبه، ۱۱ سرطان در بندر جده عربستان برگزار خواهد شد.
 
این بزرگترین سازمان اسلامی در جهان است که در قبال اهانت آشکار یک تبعه عراقی الاصل سویدنی به قرآن، جلسه اضطراری تشکیل می دهد. نفس تشکیل این جلسه اما هیچ اهمیتی ندارد؛ آنچه مهم است، خروجی و پیامد این نشست است. اینکه کشورهای اسلامی که عظیم ترین منابع طبیعی، میزان قابل توجهی جمعیت و جغرافیای زمین را در اختیار دارند و نقشی راهبردی در تحولات بزرگ دنیای امروز ایفا می کنند، چگونه می توانند از اینهمه ظرفیت و قدرت بالفعل و بالقوه برای دفاع از قداست کتاب آسمانی خود در برابر هتاکی سازمان یافته یک میکروکشور فاقد قدرت مستقل، دفاع کنند.
 
نخست وزیر سویدن اما از همه کشورهای اسلامی خواسته که آرامش خود را حفظ کنند.
 
این توصیه بی شرمانه در شرایطی صورت می گیرد که خود سویدن صدها هزار مسلمان دارد؛ اما حتی برای حمایت از مقدسات و باورهای مقدس این جمعیت قابل توجه بربنیاد ارزش ها و معیارهای ارزشی خودش نیز هیچ تمهیدی را روی دست ندارد؛ بلکه بالعکس به طور یکجانبه به یک آدم فرومایه، عقده ای و هتاک اجازه تعدی به مقدسات صدها هزار نفر را اعطا کرده است. بنابراین، دولت سویدن بدون شک در این هتاکی و حرمت شکنی، شریک و سهیم است و باید هزینه ها و پیامدهای آن را به عهده بگیرد.
 
پولیس سویدن گفته در راستای حمایت از «آزادی بیان» اجازه این اقدام را داده و همزمان تحقیقاتی را در مورد این مرد که اصالتا عراقی است به اتهام «تحریک علیه یک گروه قومی» آغاز کرده است.
 
این توجیه مضحک که در گذشته نیز برای موارد مشابه به کار رفته، هرگز نمی تواند بر خشم و عصیان و اعتراض بیش از میلیارد پیرو یک دین آسمانی غلبه کند که احساس می کنند یک حمایت دولتی در عقب این تجاوز وقیح و زننده وجود دارد.
 
آزادی بیان یک دروغ بزرگ است که هنوزهم کشورهای غربی برای توجیه هتاکی های سازمان یافته شان علیه ایدئولوژی های رقیب از آن استفاده می کنند. این در حالی است که حتی در آزادترین کشورها براساس لیبرالی ترین تفسیرها هم مرز همه انواع آزادی، آزادی دیگران است و تعدی به آزادی دیگران، دیگر آزادی نیست و باید لگام زده و مهار شود؛ اتفاقی که با نقض آزادی صدها میلیون پیرو قرآن از سوی دولت سویدن رخ نداده است.
 
دفتر آیت‌الله سید علی سیستانی؛ مرجع بزرگ تقلید شیعیان در نامه‌ای به دبیرکل سازمان ملل، مجوز پولیس سویدن به دلیل «آزادی بیان» برای قرآن‌سوزی را «شرم‌آور» خوانده و گفته این اقدام «تعرض آشکار به مقدسات بیش از دو میلیارد مسلمان در جهان است و به ایجاد فضای مناسب برای اشاعه افکار افراطی و رفتارهای غلط منجر می‌شود».
 
در این بیانیه از سازمان ملل خواسته شده تا «تدابیر موثری جهت ممانعت از تکرار چنین رفتارهایی» و «همزیستی مسالمت‌آمیز میان پیروان ادیان مختلف» اتخاذ شود.
 
آیت الله سیستانی همان کسی است که با صدور یک فتوای تاریخی، بزرگترین نیروی افراط گرای منسوب به اسلام را از میان برد و ریشه داعش را کند تا به این ترتیب، هم شر این نیروی اهریمنی را از سر اسلام و کشورهای اسلامی کم کند و هم یکی از مخوف ترین پروژه های امنیتی و ایدئولوژيک غرب برای بدنام کردن اسلام و مسلمانان را درهم شکند. بنابراین، نامه هشدارآمیز او باید از سوی مجامع غربی و سازمان ملل متحد جدی گرفته شود؛ زیرا او از این توانایی و نفوذ برخوردار است که مسلمانان – اعم از شیعه و سنی – را برای تحقیر مستکبران و دولت های دست نشانده و مزدور آنها مانند دولت سویدن، بسیج و متحد کند؛ کاری که برای نابودی داعش انجام داد و تاریخ ساز شد.
 
عربستان سعودی هم که میزبان حدود دو میلیون زائر حج است، سوزاندن قرآن را محکوم کرده و وزارت خارجه این کشور آن را بخشی از «حملات نفرت انگیز و مکرر» علیه اسلام خوانده است.
 
این واکنش اگرچه لازم و قابل انتظار بود؛ اما کافی نیست؛ زیرا عربستان سعودی به دلیل میزبانی از اماکن مقدس مسلمانان و سرزمین نزول قرآن و زیستگاه و آرامگاه پیامبر اکرم(ص) وظیفه ای به مراتب فراتر از صدور پیام محکومیت دارد.
 
این کشور در عین حال، میزبان بیش از دو میلیون زائر حج است و با توجه به همزمانی معنادار فرارسیدن عید قربان در عربستان و سایر کشورهای اسلامی و آتش زدن قرآن در سویدن، باید با تمام قدرت در برابر این هتاکی زشت و زننده، اقدام و دولت سویدن را تنبیه کند.
 
عربستان سعودی همچنین از ظرفیت و قدرت عظیمی در تمامی حوزه ها به ویژه عرصه اقتصاد نفتی برای مجازات دولت های مستکبر به منظور دفاع از ارزش ها و مقدسات اسلامی برخوردار است؛ اما ظاهرا اراده ای برای استفاده از آن در این زمینه ندارد و این مایه شرمساری است.
 
سید ابراهیم رئیسی؛ رییس جمهور ایران نیز که آزادی بیان در کشورهای غربی را «دروغ» خوانده و گفته که «آنان که مدعی آزادی بیان هستند، چطور استبدادی، استکباری و با روحیه تفرعن، مقدسات مسلمانان را مورد اهانت قرار می دهند؟»
 
ایران هم یکی از مدعیان قدرت و رهبری در دنیای اسلام است و این واکنش رییس جمهور آن به گونه ای که شایسته بود، نمی تواند با اقدام شنیع و شرم آور دولت سویدن، تناسب داشته باشد. در صورتی که اقدام تهران در برابر هتاکی به قرآن، صرفا همین سخنان آقای رییسی باشد، ادعای رهبری دنیای اسلام و صدور انقلاب دینی به دنیا مصارف سیاسی و تبلیغاتی خواهد داشت و اسلام و قرآن، زمانی که با منافع راهبردی جمهوری اسلامی، تضاد و تنافر می یابند، در درجه بعدی اهمیت قرار می گیرند.
 
رجب طیب اردوغان؛ رییس‌ جمهور ترکیه هم گفته که کشورش از درخواست عضویت سویدن در ناتو حمایت نخواهد کرد و یکی از دلایلش اجازه دادن به برگزاری چنین تجمعاتی است.
 
آقای اردوغان گفته که «ما در نهایت به مستکبران غربی یاد خواهیم داد که توهین به مسلمانان آزادی اندیشه نیست».
 
سخنان آقای اردوغان اگرچه نسبت به واکنش دو قدرت اسلامی دیگر یعنی ایران و عربستان، تا حدودی عملگرایانه به نظر می رسد و نشان می دهد که ترکیه برای مجازات سویدن، مانع پیوستن این کشور به ناتو خواهد شد و این یعنی آنکارا ظاهرا از بیانیه محکومیت و سخنرانی تبلیغاتی، فراتر رفته و یک اقدام عملی را برای تنبیه استکهلم روی دست گرفته؛ اما نباید فراموش کرد که مشکل آنکارا با استکلهم برای پیوستن سویدن به ناتو تازه به وجود نیامده و پیش از این هم آنکارا اعلام کرده بود که به دلیل پناه دادن سویدن به فعالان ناراضی کرد، مانع پیوستن آن به ناتو خواهد شد. بنابراین، نباید تصور کرد که ترکیه با عربستان و ایران برای تنبیه سویدن، موضع متفاوتی اتخاذ کرده، این موضع پیش از این هم وجود داشته؛ اما هرگز دلیل آن، اهانت به مقدسات مسلمانان نبوده است.
 
از سوی دیگر، آقای اردوغان، سابقه تنش های مشابه با رژيم اسراییل به دلیل جنایت های فجیع آن رژيم علیه مردم فلسطین را نیز در کارنامه خود داشته؛ اما این تنش ها در نهایت به منظور تامین منافع ترکیه، فروکش کرده و جای خود را به دوستی و ارتباطات دیپلماتیک داده است.
 
بنابراین، فرای بیانیه ها و سخنرانی های تبلیغاتی رهبران مسلمان، همه نگاه ها به نشست امروز سازمان کنفرانس اسلامی در جده است؛ اگرچه پیش بینی نمی شود که ۵۷ کشور عضو، گامی فراتر از صدور یک بیانیه محکومیت بردارند و دولت دست نشانده استکبار در سویدن را به طرز پشیمان کننده ای، تنبیه کنند.
 
محمدرضا امینی - جمهور