ندامحمد ندیم؛ سرپرست وزارت تحصیلات عالی رژيم طالبان در دیدار با عبیدالرحمن نظامانی؛ سفیر پاکستان در کابل گفته است: «افغانان در یک جامعه سنتی و فکری زندگی می کنند. امارت اسلامی افغانستان (رژیم طالبان) به هیچکسی اجازه انتقاد از فرهنگ و مفکوره افغانان را نمی دهد.»
آقای ندیم که فرمان ممنوعیت تحصیل دختران در دانشگاه ها را صادر کرد، دولت پیشین افغانستان و همکاران خارجی آن را به «ظلم و استبداد» متهم کرده است.
او می گوید که «مدافعان دروغین حقوق بشر از ظلم و جنایت آنان چشم پوشی کرده و حالا کوشش دارند به بهانه های مختلف به نام حقوق بشر، در امور داخلی افغانستان دست اندازی کنند».
سفیر پاکستان هم گفته که «افغانستان و پاکستان دو کشور دوست و دارای مشترکات دینی، مذهبی و فرهنگی هستند که با در نظر داشت این ویژگیها بیشتر از دیگران آماده همکاری های لازم با افغانستان هستیم».
طالبان و پاکستان، اشتراک نظرهای فراوانی دارند؛ نه فقط به این دلیل که رژيم طالبان، دست نشانده پاکستان است و برای تصمیم گیری درباره مسایل حیاتی از ارتش پاکستان، اجازه می گیرد؛ بلکه به این جهت که طالبان در یک فضای فرهنگی و ایدئولوژيک، زیر نظر پاکستان، تربیت شده اند و تغییر اصول و مبانی این فرهنگ و ایدئولوژی به سادگی امکان پذیر نیست.
به بیان دیگر، مدارس مذهبی پاکستان به طالبان آموزش داده اند که زن نباید در زندگی عمومی حضور داشته باشد. تحصیلات دختران، حرام شرعی است و موجب فساد می شود. حقوق بشر یک ابزار فشار برای متوقف کردن اجرای «احکام اسلامی» است. از نظر سنت فرهنگی افغان ها زن باید در خانه بماند و بزرگترین وظیفه او تامین نیازهای همسر است. کار در دولت، مدیریت کشور، حضور در اجتماع و امور بیرون از خانه، به عهده مردان است. تخطی از این اصول، به معنای «بی غیرتی» و «بی ناموسی» است و زمینه ساز فسق و فجور و فساد می شود و جامعه را به تباهی می کشاند.
استادان شستشوی مغزی طالبان در مدارس پاکستان به آنها آموزش داده اند که این اصول نه تنها جزو «فرهنگ و سنت افغانان» است؛ بلکه در عین حال، مطابق نص صریح «شریعت اسلامی» نیز است که اجرای آن به عهده طالبان می باشد و تخلف از آن کفر است!
به این ترتیب، آنچه از سوی این ملای تندرو مسلط بر دستگاه تحصیلات عالی طالبان، مطرح می شود القائات استادان شستشوی مغزی طالبان در مدارس مذهبی پاکستان است.
این در حالی است که فرهنگ اصیل افغانستان، فرهنگی فاخر است که در آن زنان، نقش برجسته ای ایفا می کنند و از جایگاه و ارزش و کرامت انسانی برخوردار اند و با حضور هدفمند در جامعه، سهم برازنده ای در اعتلای فرهنگ و تمدن و تاریخ این سرزمین دارند.
فرهنگ افغانستان با فرهنگی که طالبان براساس آن آموزش و شستشوی مغزی دیده اند، از بنیاد متفاوت است؛ زیرا پاکستان آنها را به گونه ای تربیت کرده که مفاخر فرهنگی افغانستان را ریشه کن کنند و با حذف زنان از زندگی جمعی، چهره ای تاریک، خشن، مردانه و غیرقابل تحمل از فرهنگ افغانستان ارائه کنند و بیش از پیش، موجب بدنامی و شرمساری فرهنگی افغانستان در جهان شوند.
اینکه عنصری مزدور و بی مایه و افراط گرا و مایه ننگ و شرمندگی به نام ندا ندیم، سکان هدایت وزارت تحصیلات عالی را گرفته که بزرگترین افتخار او، محرومیت میلیون ها دختر از تحصیل و آموزش است، خود به تنهایی ثابت می کند که اراده پاکستان، نابودی آخرین بقایای میراث مدنیت و فرهنگ افغانستان به واسطه طالبان است؛ چیزی که در حال حاضر، ندا ندیم مأمور انجام آن شده است.
او در حالی از «فرهنگ و مفکوره افغانان» صحبت می کند که هویت و اصالت خود او نیاز به تثبیت دارد. او در قدم اول باید ثابت کند که یک «افغان» اصیل است و از جامعه ای نمایندگی می کند که در آن هرگز تحصیل و تدریس دختران و زنان، ممنوع و حرام نبوده و زنان بزرگ و خوشنامی در تاریخ و تمدن این کشور وجود دارند که افتخار آفریده و بخشی از میراث و هویت فرهنگی این سرزمین محسوب می شوند. آقای ندیم در عین حال باید شایستگی علمی اشغال سمت مهم وزارت تحصیلات عالی را احراز کند؛ زیرا تنها تحصیل در مدارس مذهبی پاکستان و آموزش و تربیت براساس فرهنگ و سنت برساخته ملاهای تروریست پاکستانی، برای تصدی وزارت تحصیلات عالی افغانستان، کافی نیست. بنابراین او پیش از اینکه نماینده و مدافع «فرهنگ و مفکوره افغانان» قرار بگیرد، اول باید شایستگی، لیاقت و اهلیت اشغال این کرسی را اثبات کند و سپس، نشان دهد که چه کسی او را به دفاع از فرهنگ و سنت این سرزمین گماشته است؛ دانشجویان و دانشمندان و اساتید و روشنفکران افغانستان یا سفیر پاکستان؟!
نرگس اعتماد - جمهور