مجیب الرحمان انصاری؛ ملای مسجد گذرگاه هرات این تریبون را رسما در خدمت ترویج و توسعه افراط گرایی، سلفی گری، وهابیت تکفیری و تروریزم قرار داده است و بی محابا حتی علیه جدی ترین مسایل امنیت ملی کشور موضع می گیرد و پیروانش را به ضدیت و دشمنی با نظام، ترغیب می کند.
او که پیش از این با تشکیل گروه امر به معروف و نهی از منکر اعلام کرده بود که در صورت تعلل و تأخیر دولت، خود شخصاٌ اقدام به اجرای «حدود شرعی» بر متهمان و مجرمان می کند و نیز با نصب بنرهای توهین آمیز علیه زنان، جنجالها و اعتراض های گسترده ای را برانگیخته بود، در فتوایی تازه، کار و حمایت از نظام را «گناه کبیره» توصیف کرده و از نیروهای امنیتی خواسته است که دیگر از نظام، حفاظت نکنند.
انصاری در خطبه‌های نماز جمعه اخیر هرات گفته است: «برای مأمورین ملکی و نظامی و کسی که با قلم خود، پول خود، از نظام حمایت می‌کنی، مرتکب گناه کبیر شدی. هر جنایتی که در این نظام شود، تو عسکر، تو پولیس و مأمور به تمام جنایات شریک هستی.»
این اظهارات چه تفاوتی با مواضع طالبان و داعش و القاعده و دیگر گروه های تروریستی دارد؟ آیا در حال حاضر، خطری بزرگتر از توجیه و تبلیغ تروریزم و دشمنی با نظام و فراخواندن مردم به براندازی نظام یا تشویق نیروهای امنیتی به ترک قوای مسلح وجود دارد؟ چرا انصاری هنوز هم با قدرت، یک تریبون مهم و مقدس را اشغال کرده و پیروانش را به عملیاتی کردن افکار مسموم و ایده های افراط گرایانه خود، ترغیب می کند؟ چه کسی به او این قدرت و مصونیت را اعطا کرده است؟
چرا مبارزه فداکارانه نیروهای امنیتی و دولت علیه تروریزم، شامل حال امثال انصاری نمی شود؟
او بی تردید، یک تروریست است؛ نه به این دلیل که در عربستان سعودی، تحصیل کرده و گرایش های غلیظ و آشکار به وهابیت، سلفی گری و تکفیر دارد؛ بلکه از این حیث که مهم ترین ارکان امنیت ملی کشور را هدف گرفته و تریبون مقدس مسجد گذرگاه هرات را در خدمت تبلیغ و اشاعه و انتشار بی پروای تروریزم ضد دولتی قرار داده است.
او یک بن لادن ثانی و بالفعل است؛ زیرا درست همان راهی را می رود که بن لادن و پیروانش رفتند و امروزه جهان را با بزرگترین تهدید امنیتی قرن، رو به رو کرده اند.
افکار افراط گرایانه انصاری بی هیچ پرده پوشی و مماشاتی با ابوایوب المصری، ابوعمر بغدادی، ابوبکر بغدادی و دیگر بنیانگذاران اصلی و اولیه داعش پهلو می زند.
این همان سخنانی است که چند روز پیش از حنجره آلوده حکمتیار بیرون آمد و ارگ را تهدید به محاصره و براندازی کرد.
این مواضع، خطری آنی و مستقیم علیه امنیت و ثبات و حاکمیت ملی افغانستان است.
در قبال اظهارات تازه این ملای تندرو و حامی سرشناس تروریزم، واکنش های زیادی از سوی مقام های مرکزی و محلی، ابراز شده است. از جمله حمدالله محب که او را «باغی» توصیف کرده و یا والی هرات که تأکید کرده است که اجازه پرورش داعش در این ولایت را نخواهد داد.
اما این واکنش ها کافی نیست و نباید به همینجا محدود و متوقف شود. صرف نظر از اینکه ملای تروریست مسجد گذرگاه از سوی کدام مرجع داخلی یا قدرت های خارجی، حمایت می شود و توسط کدام سازمان استخباراتی منطقه ای و فرامنطقه ای، توجیه می گردد، باید با او به عنوان مبلغ بزرگ تروریزم و تهدیدی مستقیم علیه امنیت ملی کشور، برخورد شود.
او یک تهدید بالقوه نیست، یک خطر بالفعل است. کسانی که سنگ جمهوریت را به سینه می زنند و افراط گرایی و ترور و تکفیر و تفرقه به ویژه از نوع سلفی و وهابی آن به مثابه ایدئولوژی مادر جریان های تروریستی مانند طالبان و داعش و القاعده را مردود می دانند و محکوم می کنند، باید علیه انصاری اقدام کنند. او باید در برابر اظهار نظرهای ضد امنیتی اش در چارچوب قانون و عدالت مسئول شاخته شده و محاکمه شود؛ در غیر آن، با توصیه های براندازانه اش علیه نظام و نیروهای مسلح، جمهوریت را از درون منفجر خواهد کرد؛ کاری که دیگر هم‌سلکانش مذبوحانه تلاش می کنند از بیرون انجام دهند.
سکینه مدنی- خبرگزاری جمهور
