در فضای مسموم و ملتهب کنونی که در پی نفوذ گروهک های تکفیری و تروریستی و شیوع خزنده و زیرزمینی اعتقادات و قرائت های انحرافی و افراطی از اسلام اصیل و انقلابی به منظور ایجاد تنش و تفرقه میان مذاهب و نحله های اسلامی شیعه و سنی در افغانستان، به میان آمده، برخلاف آرزوی تروریست ها، تکفیری ها و حامیان منطقه ای آنها، انتظار می رود عاشورا به محوری برای وحدت و همبستگی اسلامی و تلاقی زیبای عقل و عشق برای مردم افغانستان اعم از شیعه و سنی بدل شود.
این ظرفیتی است که قویا در دل جریانی به نام عاشورا وجود دارد. همان گونه که در روز عاشورای سال ۶۱ هجری در سرزمین کربلا، حتی نمایندگانی از ادیان و نحله های اعتقادی و مکاتب فکری خارج از اسلام نیز در کنار امام حسین علیه السلام حضور داشتند و در به فرجام رساندن آن حماسه هماره زنده و جاودانه، نقش خود را به بهترین وجه ممکن، ایفا کردند، امروز نیز عاشورا می تواند به مثابه ریسمان محکم الهی، مبنا و زمینه ای برای اتحاد و همگرایی مذاهب اسلامی و حتی ادیان غیر اسلامی قرار بگیرد و این تنها راهی است که می تواند دشمنان قسم خورده اسلام را از ضربه زدن و بدنام کردن این دین حنیف و خشونت پرهیز، سرخورده و ناامید و ناکام سازد.
شیعه و سنی هردو به یک اندازه به عاشورا و امام حسین علیه السلام تعلق دارند و نهضت عاشورا، به همان میزان که به پویایی و زندگی و جهانگیر شدن مکتب سرخ تشیع، کمک کرد، به کلیت اسلام و جامعه مسلمانان نیز از آن تاریخ تا امروز و تا همیشه، این خدمت بزرگ را انجام داد تا از انحراف و ابتذال و فساد و افراط گرایی و خوانش های مجعول و مجهول از اسلام، برای همیشه رهایی یابند.
نهضت عاشورا به همه ما به عنوان پیروان دین حنیف آخرین پیامبر صل الله علیه و آله، به مثابه معیاری برای تشخیص حق از باطل، این امکان را اعطا کرد که هرگز مرعوب قدرت یزیدهای زمان نشویم و هرگاه احساس شود که دین، در خطر انحراف و ابتذال و فساد قرار دارد، به حکم خدا باید قیام کرد و در برابر جریان های معارض با اسلام با تمام توان ایستاد.
در حال حاضر، این رسالت مهم و تاریخی، نه با قمه زدن و زنجیرزدن و نمایش های افراطی و انحرافی زیر نام عزاداری و تکریم و بزرگداشت شهدای عاشورا که با ایجاد وحدت و وفاق میان شیعه و سنی به منظور ایستادگی متحدانه و مشترک در برابر تهدیدهای ناشی از جریان های نوظهور یزیدی مانند تکفیری گری، تروریزم، افراط و وهابیت بی ریشه، قابل اعمال و پیگیری است.
پس با استفاده از این فرصت استثنایی و مهم، در سایه عقلانیت و رویکردی عقلانی و عشقی آگاهانه به عاشورا، با پرهیز از هرگونه افراط و تفریط، می بایست به گونه ای عمل کرد که این رویداد مهم تاریخ اسلام، به الگو و زمینه ای برای اتحاد و برادری شیعه و سنی بدل شود و از سوی دیگر، مانع از بهره برداری تبلیغاتی تروریست ها، تکفیری ها و دستگاه های تبلیغاتی همسو با آنها از مراسم عاشورایی بر علیه فرهنگ و پیام مکتب جاودانه عاشورای حسینی گردد.
علمای دینی از هر دو مذهب شیعه و سنی، روشنفکران، قلم به دستان و نخبگان جامعه مسلمان و جهان اسلام، در این میان، نقشی کلیدی و مهم دارند. آنها باید در این برهه حساس و حیاتی، در رسالتی که یقینا منبعث از رسالت بزرگ حسینی در عاشورای سال ۶۱ خواهد بود، رهبری این جریان اعتدال گرا، اصلاح گر و وحدت بخش را بر عهده بگیرند و در برابر افراط و تکفیر و ابتذال و انحراف، ایستادگی کنند.
محمدرضا امینی - جمهور