پژوهشگران اوایل ماه جاری دریافتند که کاهش زمان استفاده از تیلفون هوشمند برای دسترسی به اینترنت، افراد را شادتر و متمرکزتر می‌کند. به نظر می‌رسد صرفا کاهش زمان استفاده از صفحه‌نمایش از طریق تیلفونهای هوشمند، نه همه دستگاه‌های الکترونیکی، صحت روان شرکت‌کنندگان در این مطالعه را بهبود بخشیده است.
کوستادین کوشلف، استادیار روانشناسی دانشگاه جورج‌تاون، گفت: «تیلفونها می‌توانند پیامدهای منفی کوچک و اغلب پنهانی برای تیلفون روان داشته باشند که با گذشت زمان انباشته می‌شوند.»
آمریکایی‌ها به‌طور میانگین نزدیک به پنج ساعت در روز از تیلفونهای هوشمندشان استفاده می‌کنند.
اما زمانی که پژوهشگران از افراد در یک مطالعه خواستند استفاده از اینترنت را روی تیلفون خود متوقف کنند، این کار برای بسیاری دشوار بود. با این حال، کسانی که موفق شدند، در مقایسه با افرادی که همچنان به دستگاه‌هایشان وابسته بودند، بهبودهای چشمگیری را تجربه کردند.
پژوهشگران در این مطالعه، ۴۶۷ نفر در بازه سنی ۱۸ تا ۷۴ سال را برای شرکت در این بررسی جذب کردند.
حدود ۲۶۰ نفر یک برنامه روی تیلفونهایشان نصب کردند که به مدت دو هفته تمامی دسترسی‌های آن‌ها را به اینترنت در تیلفونهایشان مسدود می‌کرد. با این حال، آن‌ها همچنان مجاز بودند که آنلاین شوند، اما نه از طریق تیلفونهای هوشمندشان. نیمی از شرکت‌کنندگان در دو هفته اول تیلفونهایشان مسدود شد، در حالی که نیمه دیگر به‌عنوان گروه شاهد عمل کردند و سپس در دو هفته دوم از دوره آزمایشی یک‌ماهه، نقش‌ها جابجا شد.
آدریان وارد، روانشناس و استاد دانشگاه تگزاس، به «پیکس۱۱» (pix11) گفت: «ما ارسال پیامک یا تماس‌های تیلفونی را مسدود نکردیم، بنابراین افراد همچنان می‌توانستند در هر زمان و از هر مکان با عزیزان خود صحبت کنند.»
شرکت‌کنندگانی که در این آزمایش شرکت داشتند، انجام آن را دشوار دانستند، زیرا تنها ۱۱۹ نفر توانستند مسدودسازی را برای دست‌کم ۱۰ روز فعال نگاه دارند و میانگین زمان استفاده از صفحه‌نمایش خود را از ۳۱۴ دقیقه در روز به ۱۶۱ دقیقه کاهش دهند.
کسانی که این چالش را به پایان رساندند، از نتایج آن بهره‌مند شدند و بهبودهای چشمگیری در احساس بهزیستی ذهنی، صحت روان و توانایی تمرکز پایدار که به‌صورت عینی اندازه‌گیری شده بود، تجربه کردند. نویسندگان اشاره کردند که تغییر در توانایی تمرکز پایدار معادل از بین بردن ۱۰ سال افت شناختی مرتبط با افزایش سن بود و بهبود علائم افسردگی نیز بیشتر از اثر متوسط داروهای ضدافسردگی بود.
نکته قابل‌توجه این است که برای کسانی که در دو هفته اول اینترنت را مسدود کرده بودند، احساس بهزیستی ذهنی و صحت روان آن‌ها در پایان چهار هفته همچنان به‌طور قابل‌توجهی بالاتر بود، حتی پس از گذشت دو هفته از بازگشت به اینترنت.
نویسندگان می‌گویند که این امر به دلیل چند اثر مثبت ناشی از قطع ارتباط است: افزایش زمان حضور در دنیای واقعی، کاهش زمان مصرف رسانه، ارتباطات اجتماعی افزایش یافته، خواب بیشتر و بهبود احساس خودکنترلی.
حتی افرادی که نتوانستند از اینترنت دور بمانند، در همه زمینه‌های اندازه‌گیری‌شده، بهبودهایی را تجربه کردند.
این یافته‌ها در ادامه پژوهش‌های پیشین منتشر شده‌اند که به آثار منفی استفاده از تیلفونهای هوشمند پرداخته و آن را با افسردگی و اضطراب مرتبط دانسته‌اند.
وارد گفت: «پژوهش ما نشان می‌دهد که هر نوع کاهش استفاده از اینترنت برای ما مفید خواهد بود.»
