شرکت Natilus با معرفی هواپیمای ترکیبی Horizon Blended Wing Body (BWB) خود که می‌تواند ۲۰۰ مسافر را با ۵۰ درصد آلایندگی کمتر از نیویارک به لندن منتقل کند، قصد دارد با بزرگ‌ترین شرکت‌های هوانوردی تجاری رقابت کند.
اگر به هر میدان هوایی بروید، متوجه می‌شوید که همه هواپیماهای مسافری یک ویژگی مشترک دارند. چه هواپیماهای پروانه‌ای باشند، چه جت، همه از طراحی معمولی بال و بدنه سیلندری استفاده می‌کنند، که از دهه ۱۹۳۰ در صنعت هوافضا رایج است. این طراحی برای دهه‌ها موفق عمل کرده و از نظر مهندسی خوب است، اما هنوز در برخی جنبه‌ها مانند: کاهش کشش، استفاده بهینه از فضا و کارایی کلی، نیاز به بهبود دارد.
یکی از گزینه‌های جدید برای جایگزینی طراحی سنتی هواپیماها، مدل بال-بدن ترکیبی (BWB) است. در این طراحی، بال و بدنه به طور یکپارچه به هم متصل می‌شوند و مرز مشخصی بین آنها نیست.
این طراحی ترکیبی از دو مدل دیگر است: مدل بال پرنده (Flying Wing) که فقط بال دارد و مدل بدنه بالابر (Lifting Body) که فقط بدنه بدون بال است.
طراحی BWB از دهه ۱۹۲۰ مطرح شده و در بمب‌افکن B-1 Lancer استفاده شده است. حالا این طراحی امکان دارد باعث رقابت در مدل‌های رایج هواپیماهای مسافربری شود.
مزیت اصلی طراحی بال-بدن ترکیبی این است که بین بال و بدنه هیچ مرزی وجود ندارد و این موضوع باعث کاهش قابل توجه کشش می‌شود.
همچنین ترکیب بال و بدنه به این معنی است که بخشی از وظیفه بلند کردن هواپیما از بال‌ها به کل بدنه منتقل می‌شود، که در نتیجه نیروی بالابر بیشتری با کشش کمتری تولید می‌کند.
علاوه بر این، یک هواپیمای با طراحی بال-بدن ترکیبی می‌تواند فضای داخلی بیشتری برای حمل بار، مسافران یا سوخت داشته باشد. این موضوع بسیار حائز اهمیت است، چرا که با توجه به علاقه زیاد به ساخت هواپیماهایی که با هیدروژن کار می‌کنند، هواپیمایی که بتواند مخازن هیدروژن و مکانیسم‌های پشتیبانی آنها را در خود جای دهد، یک گزینه جذاب به نظر می‌رسد.
در این راستا، شرکت Natilus قصد دارد مجموعه‌ای از هواپیماهای بال-بدن ترکیبی خود را بسازد که بزرگ‌ترین مدل آن به نام Horizon، توانایی حمل ۲۰۰ مسافر در پروازهای بین‌قاره‌ای را دارد.
به دلیل این طراحی در هواپیما، مصرف سوخت ۳۰ درصد کمتر و انتشار آلاینده‌ها ۵۰ درصد کاهش می‌یابد. همچنین فضای داخلی آن ۴۰ درصد بیشتر از هواپیماهای مشابه خواهد بود، به طوری که در همان کلاس باربری با هواپیماهایی مثل بوئینگ ۷۳۷ و ایرباس A320 قرار می‌گیرد.
با توجه به تقاضای فزاینده برای هواپیماهای مسافری و ظرفیت پایین تولید، همچنین مشکلات مالی شدید بوئینگ، به نظر می‌رسد که زمان مناسبی برای ورود Natilus به این بازار باشد، اما همچنان این استراتیژی را می‌توان یک ریسک بزرگ دانست.
درست است که شرکت Natilus روی یک نوآوری بزرگ تمرکز کرده و این می‌تواند به شرکت کمک کند تا رقبا را کنار بزند، اما طراحی هواپیماهای بال-بدن ترکیبی هم مشکلاتی دارند.
یکی از مشکلات این است که میدان های هوایی باید تغییرات زیادی انجام دهند تا این نوع هواپیماها را پذیرا باشند، البته به گفته این شرکت، هواپیمای ترکیبی Horizon با زیرساخت‌های موجود میدان های هوایی سازگار است. همچنین سؤال این است که آیا مسافران تمایل دارند در چنین هواپیماهایی بنشینند؟
همچنین هیچ مانعی برای بوئینگ یا ایرباس وجود ندارد که با تغییر رویکرد خود، شروع به تولید هواپیماهای بال-بدن ترکیبی کنند. این دو غول هوافضا همیشه می‌توانند این رقیب جدید را بخرند.
در هر صورت، پیش‌بینی می‌شود که هواپیمای ترکیبی Horizon تا اوایل دهه ۲۰۳۰ آماده خدمت‌رسانی به مشتریان باشد.
آلکسی ماتوشف، مدیرعامل و یکی از بنیان‌گذاران شرکت Natilus گفت: «صنعت هوانوردی تجاری به دنبال راه‌حل‌هایی برای پایدارتر، کارآمدتر و سودآورتر شدن است. با مدل Horizon، ما اقتصادی بهبود یافته در هوانوردی را معرفی می‌کنیم که به نفع صنعت است و به حفظ کره زمین برای نسل‌های آینده کمک می‌کند.»
