شماری از نهادهای حامی رسانه‌ها می‌گویند که به طور میانگین هر روز یک شکایت علیه سخنگویان حکومت از سوی خبرنگاران به آنان می‌رسد.

شماری از نهادهای حامی رسانه‌ها می‌گویند که به طور میانگین هر روز یک شکایت علیه سخنگویان حکومت از سوی خبرنگاران به آنان می‌رسد.

به گزارش خبرگزاری جمهور؛‌ خبرنگاران برخی از رسانه‌ها از آنچه که فرار شماری از سخنگویان حکومت از خبرنگاران و رسانه‌ها می‌خوانند، بارها انتقاد و شکایت کرده‌اند.

این خبرنگاران می‌گویند که شماری از سخنگویان حکومت به بهانه‌های مختلف از ارائه اطلاعات و مصاحبه با رسانه‌ها طفره می‌روند.

"فعلا در جلسه هستم"؛ " در مسیر راه هستم"؛ " یک ساعت بعد در تماس شوید" و ... معمول‌ترین پاسخ سخنگویان به خبرنگاران می‌باشد.

خبرنگاران همچنان مدعی اند که حتی شماری از سخنگویان حکومت با خبرنگاران و رسانه‌ها برخورد گزینشی داشته و تنها حاضر به ارائه معلومات به رسانه‌های دلخواه‌شان هستند.

ذوالفقار محمدی یکی از خبرنگاران منتقد در این باره به خبرگزاری جمهور گفت:"متاسفانه شماری از سخنگویان حکومت برخلاف جایگاه و موقف‌شان، آنچنان که باید عمل کنند، نمی‌کنند و حتی برخوردشان با برخی از رسانه‌ها کاملا متعصبانه بوده و درعرصه اطلاع رسانی نسبت به رسانه‌ها دیدگاه دوگانه دارند."

وی افزود:"سخنگویان دراکثر موارد به تماس‌های خبرنگاران نه تنها جواب نمی‌دهند و اگرهم جواب بدهند اطلاعات درست و موثق به دسترس رسانه‌ها قرار نداده و اظهار بی‌اطلاعی می‌کنند."

شکایت از سخنگویان حکومت  تنها در میان خبرنگاران خلاصه نمی‌شود ؛ حتی برخی از مقام‌های حکومتی نیز از کارکرد شماری از سخنگویان به شدت ناراضی هستند.

سرور دانش معاون دوم ریاست جمهوری نیز هفته گذشته از ابراز بی‌خبری سخنگویان نهادهای امنیتی و دفاعی درباره اوضاع امنیتی شماری از ولسوالی‌های کشور به شدت انتقاد کرده بود.

آقای دانش با اشاره به گذشت یک هفته از حمله طالبان به ولسوالی ارزگان خاص ولایت ارزگان و عدم اقدام حکومت در این راستا گفت:" بدتر این که برخی از سخنگویان نهادهای امنیتی از چنین اتفاقی اظهار بی‌خبری می‌کنند، این مردم تحت حاکمیت دولت قرار داشتند و از حامیان نظام هستند و به همین دلیل هم مورد حمله وحشیانه طالبان قرار گرفته اند."

در همین حال مجیب خلوتگر رئیس اجرایی "نی" یا حمایت کننده رسانه‌های آزاد افغانستان به خبرگزاری جمهور گفت:" مساله دسترسی به اطلاعات در حکومت وحدت ملی یکی ازمعضل‌های کلان رسانه‌ها و خبرنگاران است."

آقای خلوتگر بیان داشت:" ما به صورت میانگین هر روز یک شکایت مبنی بر اینکه سخنگویان حکومت در برابر خبرنگاران جواب گو نیستند از خبرنگاران دریافت می‌کنیم".

وی افزود:" متاسفانه مقامات بلند پایه حکومتی هم در راستای تسهیل حق دسترسی به اطلاعات توجه ندارند که این عملکرد آنها خلاف قوانین اساسی و حق دسترسی به اطلاعات است."

آقای خلوتگر در پاسخ به سوالی که آیا سخنگویان حکومت واقعآ در خلای معلوماتی  قرار می‌گیرند یا اینکه در ارایه اطلاعات سهل انگاری می‌کنند گفت:" من با سهل انگاری سخنگویان موافق نیستم ولی مطمین هستم که اینها چیز به گفتن ندارند چون تمام خبرها  از شکست‌اند و آنها هم دوست ندارند که خبرهای شکست‌شان را با مردم شریک سازند."

رئیس اجرایی نی گفت که احتمال دارد تنها سخنگویان ریاست جمهوری و وزارت‌های کلیدی در برخی موارد در خلای معلومات قرار داشته باشند.

این گفته‌ها در حالی مطرح می‌شود که رهبران حکومت وحدت ملی، دسترسی به اطلاعات را حق مردم دانسته و به تطبیق قانون حق دسترسی به اطلاعات تاکید کرده‌اند.

تنها یک ماه پیش بود که قانون "حق دسترسی به اطلاعات" افغانستان با کسب 139 امتیاز از مجموع 150 امتیاز، مقام نخست را در سطح جهان کسب کرده است.

سایت خبری بررسی حق دسترسی جهانی به اطلاعات که از سوی مرکز حقوق و دموکراسی در کانادا اداره می‌شود به تاریخ 6 میزان اعلام کرد که در سال روان، افغانستان با 139 امتیاز از امتیاز مجموعی 150، در میان 10 کشور برتر جهان برای دست‌رسی به اطلاعات، صدرنشین شده است.این در حالی است که افغانستان در سال 2016، در جایگاه 68 قرار داشت.

حال سوال اینجاست که با وجود داشتن چنین قانونی و حمایت رهبری حکومت از آن، چرا همیشه شکایات تکراری خبرنگاران مبنی بر عدم ارایه اطلاعات از سوی سخنگویان همچنان پا برجای باقی است و یا به عبارت ساده‌تر باید پرسید که کجای کار می‌لنگد؟

محمدرقیب فیاض- خبرگزاری جمهور