سران طالبان معتقدند که چند دهه است که دین اسلام برای مردم پنجشیر به صورت درست و دقیق توضیح داده نشده است و لازم است که از نو به مردم پنجشیر مسایل دینی تدریس شود.

طالبان برای طالبانی سازی ولایت پنجشیر باجدیت تلاش دارند و به دنبال ایجاد مدارس جهادیِ طالب سازی اند. این گروه در دشتک ولایت پنجشیر مدرسه‌ی جهادی ساخته اند. 

تا جایی‌که من می دانم کار این گروه، در طالبانی‌سازی طلبه ها نسبتا نتیجه هم داده است. در ولسوالی‌های پنجشیر نیز مدارس جهادی اعمار نموده اند و تصمیم دارند همه‌ی ولسوالی‌ها صاحب مدارس جهادی شوند. 

در قریه‌ی قابضان مدرسه‌ی دینی دخترانه ساخته اند. در این مدرسه دختران زیادی جذب شده اند و شماری از این طلبه ها فکر طالبانی دارند. استادان این مدرسه نیز مجهز به فکر طالب هستند و برای طالبان تبلیغ می کنند. قرار است در سایر ولسوالی ها نیز مدارس دینی دخترانه ساخته شود. 

بیشتر کتاب‌هایی که در این مدارس تدریس می شوند دارای مضامین دینی است. به این دانشجویان گفته شده است که ما به شما سند صنف دوازدهم می دهیم. 
برخورد طالبان با مردم نسبت به سال های قبل تغییر کرده است و رفتاری نرم‌تر دارند. اما فعالیت های طالبان برای ما بسیار خطرناک هستند. 

اگر فکر و برنامه‌ای نسنجیم احتمال اینکه پنجسال بعد طالبان پنجشیری با ما بجنگند و نیازی به طالبان قندهاری و هلمندی در پنجشیر وجود نداشته باشد قابل تصور است. 
ماندن طولانی طالبان در پنجشیر نیز از حساسیت مردم می کاهد و مردم به حضور این متجاوزان عادت خواهند کرد. 

مسئله‌ی مهم و خطرناکتر دیگر این است که طالبان جابجایی کوچی‌ها را در پنجشیر در گام نخست روی دست دارند و این جابجایی‌ها جنگ در برابر طالبان را سخت و دشوار می سازد. 

بدون تردید پس از جابه‌جایی کوچیها برنامه‌ی جابجایی‌های قومی را نیز در پنجشیر آغاز خواهند کرد. تجربه جابجایی پشتون ها در شمال توسط محمدگل خان مهمند هنوز در خاطره ها زنده است. 

از نظر طالبان، پنجشیر به عنوان مرکز سرنگونی حاکمیت قبیلوی در گام نخست باید متلاشی شود چراکه آنان هراس دارند به تدریج از پنجشیر اخراج خواهند شد. 
کوهدامن، پروان و کاپیسا و قطغن سرنوشتی همانند سرنوشت پنجشیر را خواهند داشت. معامله و سازش سران این ولایات هرگز طالبان را از تصمیم شان منصرف نخواهند کرد. 

از نظر طالبان در ولایات شمال به ویژه بدخشان، تخار، بغلان، سمنگان و مزار شریف باید بافت اجتماعی به نفع ساختار قبیلوی تغییر کند. جوزجان، سرپل و فاریاب نیز همینگونه. 

من باور دارم که تاجیک ها، ازبیک ها و هزاره ها هیچکدام اقدامی موثر در مقابل طالبان نخواهند کرد بلکه این‌ها با بسنده کردن به تظاهرات و سخنرانی ها همه چیزشان را از دست خواهند داد. 

سه سال است که تظاهرات کنندگان و مقاومتگران فقط خودشان را فریب می دهند و در عمل دست شان خالی و ملک شان در اختیار طالبان است. 

من نه به توده‌ی ستمکش و حراف و نه هم به آدم های هجرت‌کرده، خاصتا رهبران سابق سیاسی هیچ باوری ندارم و به انشاالله گفتن‌های شان نیز باور ندارم. 
انشاالله گفتن های این اشخاص، یعنی فرار از امر پروردگار که می‌فرماید: هنگامی که مورد تجاوز قرار گرفتید بجنگید و از مال و ناموس تان دفاع کنید. 
خداوند بدون شک مهربان است اما به ما امر جهاد و مبارزه را داده است و ما باید به وظایف خودمان عمل کنیم.

شمس‌الدین حامد- خبرگزاری جمهور